คนเรื่องมาก ตอนที่ 1 25-1-53

ปกติโกเป็นคนที่อ่านข้อเขียนของคุณวินทร์ เลียววารินทร์อยู่บ่อยๆนะ ไม่ได้ติดตาม แต่อ่านเมื่อมีโอกาส และบ่อยครั้งก็มักจะคล้อยตาม จนมาได้อ่านเรื่องนี้แหละ
(คำว่า "ประจวบเหมาะ" นี่ นอกจากจะใช้เป็นนามสกุลได้แล้ว ยังใช้ประกอบเรื่องอื่นได้เรื่อยๆนะ)

เรื่องนี้ไม่เห็นด้วยกับผู้เขียนที่ว่า "คนเก่งจริงไม่เรื่องมาก คนฉลาดจริงไม่มากเรื่อง"
อาการเรื่องมากนี่ มันไม่เห็นจะเกี่ยวกับฉลาดหรือเก่งตรงไหน

พูดเรื่องเวลาก่อนก็ได้
เมื่อก่อนมีสำนวนไทยว่า "มาไทย ไปฝรั่ง" หมายถึงว่า เวลามาทำงานก็มาแบบไทยๆ
คือเอ้อระเหย ลอยชาย มาสายประจำ
แต่เวลาเลิกงาน ดันแปลงร่างเป็นฝรั่งไปเสียได้ กลับตรงเวลาเป๊ะ
ถามว่าฝรั่งมันเลิกงานตรงเวลากันหมดทุกคน ทั้งประเทศรึเปล่า ก็ไม่ใช่
โกเองก็ทำงานเมืองนอกมาเหมียนกันนะยะ ไม่นับที่ทำงานกับฝรั่งมาก็เยอะ
คนเอเซียชาติอื่นก็แยะ มันก็ทำงานเกินเวลากันทั้งนั้นแหละ

แต่สาเหตุอาจจะไม่เหมือนกัน โดยเฉพาะไม่เหมือนกับคนไทยที่ทำงานเกินเวลาเอาหน้าเป็นหลัก
ไม่ได้หมายถึงทุกคนนะจ๊ะ ทุกอย่างในโลกนี้ มีข้อยกเว้นทั้งสิ้น

ถามว่าการทำงานเกินเวลาดีมั้ย มันก็มีทั้งดีและไม่ดี
ทำไมในเวลาไม่ทำให้เรียบร้อย โอยยยย... อุปสรรคที่มองไม่เห็นมีเยอะแยะไป – แล้วแต่จะยกเอามาอ้าง
ใครบ้างไม่อยากกลับบ้านตรงเวลา ลูก เมีย สามี วงเหล้า รออยู่เป็นแถว
แต่การอยู่ทำงานจนเสร็จ บางครั้งมันก็มาจากสิ่งที่เราเรียกว่า "ความรับผิดชอบ" จำได้ว่า
เคยวิสัชนาไปครั้งหนึ่งแล้วว่า ขนเอางานกลับไปทำที่บ้าน ดีหรือไม่ดีอย่างไร คงจำกันได้

สมัยหนุ่มทำงานอยู่ใน Production House ก็เป็นแบบนี้ เป็นมันทั้งบริษัทตั้งกะเจ้านายยันลูกน้อง
คือมีงานเข้ามา กรูก็ตุ้งเหน่งๆ ไปเรื่อยๆ จนใกล้จะถึง Dead Line
ตอนนั้นค่อยมาปั่นงานกันหามรุ่งหามค่ำ แบบไฟลนก้น
อดหลับอดนอนกัน 4-5 คืน พองานเสร็จก็ปิดบริษัทนอนเลย เป็นยังงี้ทุกงาน
ถามว่าดีมั้ย ไม่ดีหรอก เสียสุขภาพ แต่มันเป็นวัฒนธรรมองค์กรของบริษัทนี้เค้า

เรื่องเวลามันก็เป็นเช่นนี้แล....

มือกระบี่ชั้นหนึ่งในแผ่นดิน....
อีตาเลียว แกรู้ได้ยังไงว่าเค้าฟันกันฉับเดียว เกิดทันเค้าฟันกันเหรอ ของยังงี้มันนานาจิตตังค์ครับท่าน
อ่านโกวเล้งมากไปรึเปล่า ชั้นก็อ่านย่ะหล่อน
มังกรหยก ฤทธิ์มีดสั้น ศึกสายเลือด สามเรื่องนี้ คนอ่านหนังสือจีนไม่ได้อ่าน ขอตราหน้าว่าข้าวเหนียว
กระบี่ในโลกนี้มีตั้งหลายแบบ มีดก็เรียก ดาบก็มี กระบี่ก็มา ของฝรั่งเองก็มีหลายแบบ เอเป้ ฟอยย์
ญี่ปุ่นเราเรียกซามูไร ความจริงมันหมายถึงคน เพราะอีดาบนั่นคนญี่ปุ่นเค้าเรียก "คาตานะ" นะจ๊ะ

ดาบไทยกับดาบญี่ปุ่นใช้ฟันเป็นหลัก ดาบฝรั่งใช้แทงเป็นหลัก อันนี้โกว่าเองนะ
อ้อๆๆๆ ดาบฝรั่งนี่โกหมายถึงฝรั่งสมัยยุโรปตอนกลางนะจ๊ะ ไม่ได้ย้อนไปไกลสมัยโรมัน
สมัยนั้นมันก็อีกแบบนึง พวกนั้นใช้ฟันเหมือนกัน ดาบไทยกับดาบโรมันใช้ฟัน คือไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแน่นอน เพราะดาบจะหนาและหนัก โดนดาบพวกนี้ฟันเข้าไป จะได้แผลประเภทที่เรียกว่า "แผลเหวอะหวะ"
อันนี้ศัพท์เฉพาะเชียวนา Safety เห็นด้วยมั้ย

ส่วนดาบญี่ปุ่นนั่น สยองว่ะ เพราะมันคมขนาดนั้นแหละ แล้วก็จะได้แผลชนิดที่เรียกว่าสวยงาม อิอิ
แผลแบบนี้เรียกว่าอะไรก็ไม่รู้ จำไม่ได้ พี่เต้ยช่วยน้องหน่อย

แถมให้อีกนิด เคยได้ยินมั้ยที่เค้าพูดว่า "ไทยเล็ก เจ๊กดำ คบไม่ได้"
มันหมายถึง คนไทยตัวเล็ก คนจีนตัวดำ คบไม่ได้
มีที่ไหนกันคนจีนตัวดำ คนจีนมันต้องขาวสิ แสดงว่าคนจีนตัวดำนี่มันผ่าเหล่า คบไม่ได้
คนไทยตัวเล็กก็คบไม่ได้ แสดงว่าคนไทยต้องตัวใหญ่ จริงเหรอ..
จริงครับ คนไทยสมัยก่อนความสูงเฉลี่ยเกิน 170 อาจจะถึง 180 ด้วยซ้ำไป
ใครไม่เชื่อไปพิสูจน์ได้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติได้ครับ
ไปดูว่าอาวุธไทยสมัยก่อนมันยาวและใหญ่โตขนาดไหน คนตัวเล็กๆ แบบโก ถือไม่ได้หรอก
(เศร้าว่ะ เพราะเราตัวเล็ก จะคบได้มั้ยเนี่ยะ)

ทีนี้มาพูดเรื่อง "เรื่องมาก"
โกขอบอกว่ามันไม่เห็นจะเกี่ยวกับเก่งไม่เก่ง หรือโง่ฉลาดตรงไหน ไม่รู้จะยกตัวอย่างใครดีอ่ะ
จะยกตัวอย่างเรื่องตัวเอง เดี๋ยวก็จะกลายเป็นยกหางว่าตัวเองเก่งหรือฉลาด
ซึ่งก็ไม่ใช่ มันเป็นบุคคลิกภาพของแต่ละบุคคลมากกว่า
คนเก่งที่เรื่องมากก็มีมากมายถมไป
โกก็เป็นคนเรื่องมาก
อย่ามาบอกนะว่า ก็เพราะโกไม่เก่งจริง ไม่ฉลาดจริงน่ะสิ โกถึงเป็นคนเรื่องมาก โกไม่ได้เป็นข้อยกเว้นไง
คือสามารถรวมโกเข้าไปอยู่ในประเภทไม่เก่งจริง ไม่ฉลาดจริงก็ได้ แต่โกก็ไม่เชื่อว่าคนฉลาดกับคนเก่ง จะไม่เรื่องมาก
ยังไงดีหว่า..

เรียนหนังสือมาตั้งแต่ไหนแต่ไร โกก็เกือบตกมาตลอดนะ ตั้งกะอนุบาลยันมหาลัยนั่นแหละ
แต่โกก็เอาดีมาได้แหละนะ เรียนเก่งไปมันก็เท่านั้นแหละ ออกมาเป็นลูกน้องเขาเยอะแยะไป
เก่งยังไงก็สู้ "เฮง" ไม่ได้ว่ะ
โก
จบด้วนๆ อีกแหละ