คุณเรื่องมาก ตอนที่ 2

สืบเนื่องจากข้อเขียนเรื่อง “คนเก่งจริงไม่เรื่องมาก คนฉลาดไม่มากเรื่อง”

วันนี้เรามาวิสัชนากันว่า คนแบบไหนถึงเป็นคนเรื่องมากหรือมากเรื่อง
ประเภท ไอ้โน่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่ใช่ ยังงั้นรึเปล่าครับ
งั้นโกก็คงถูกจัดเข้าไปรวมอยู่ในประเภทคนเรื่องมากได้เหมือนกัน
แต่ใจจริงแล้วโกอยากจัดตัวเองให้เป็นแค่ “คนเลือกมาก” แค่นั้นก็พอครับ จะได้รึเปล่าก็ไม่รู้....

โกเรื่องมาก-เลือกมากยังไง

ยกมาพูดกันเรื่องกินก่อนนะครับ
สมัยก่อนทานส้ม ส้มอะไรโกก็ทานทั้งนั้นแหละ แต่ถ้าเป็นส้มเขียวหวาน ที่มีชื่อเสียงก็ต้องบางมด
อยู่ไปอยู่มา "ส้มโชกุน" มันโผล่ออกมาจากกิ่งต้นลำใยหรือยังไงก็ไม่ทราบ
แหม.. มันออกจะหวานอร่อยซะปานนั้น
มันก็แพงอยู่นะครับ แต่ก็ชอบ ชอบมากถึงมากที่สุด โกก็เลยตั้งหน้าตั้งตารับทานมันแต่ส้มโชกุน
ถ้าเป็นพวกเขียวหวานยี่ห้ออื่นๆนี่ โกไม่มองเลยครับ
อ้อ.. สายน้ำผึ้งนี่ก็ทานนะครับ จัดให้อยู่ในเกรดเดียวกันได้ ไม่อายใคร แล้วเค้าก็มีเชื้อสายมาจากทางเหนือครับ

ตามประวัติที่คัดมา
“ส้มโชกุนเป็นส้มเขียวหวานชนิดหนึ่ง ที่เกิดจากการผสมพันธุ์ระหว่างส้มบางมดกับส้มจีนบิทก้า ซึ่งมีคุณลักษณะผิดแปลกไปจากส้มเขียวหวานทั่วไป มีแหล่งกำเนิดที่จังหวัดยะลา เป็นส้มที่มีรสชาดดี
มีลักษณะเด่นหลายประการคือ 1.ผลใหญ่ 2.ผิวสีเขียวออกเหลือง 3.เปลือกผลสุกมีกลิ่นฉุน(ตอนปอก) 4.สีเนื้อมีสีส้มเข้ม 5.เปลือกล่อนปอกง่าย 6.รสหวานอมเปรี้ยว 7.มีกลิ่นหอม 8.ไม่มีกาก (ชันนิ่ม) แหล่งปลูกส้มโชกุนที่มีคุณภาพดีที่สุดต้องที่ อ.เบตง จ.ยะลา บ้านเกิดของโกเอง เพราะที่นั้นมีลักษณะพิเศษ พื้นที่เป็นที่ราบสูง ภูเขาสลับซับซ้อน ดินร่วน อากาศเย็นสบาย ปริมาณน้ำฝนเพียงพอ (เมื่อก่อนมี จคม. เยอะด้วย)”

ทีนี้มาถึงองุ่น
ก็เหมือนเดิมอีกนั่นแหละครับ เมื่อก่อนองุ่นอะไรก็ทานได้
โตขึ้นมาทำงานได้ มีเงินเดือนเป็นของตัวเอง ก็เริ่มไปทดลองทานไอ้พวกองุ่นนอก เม็ดโตๆ สีม่วงๆ
มีขายเยอะแยะที่หาดใหญ่
อร่อยแฮะ.. อร่อยกว่าองุ่นยี่ห้ออื่นๆ ที่เคยทานมาเยอะเลย ไม่แพงด้วยหนา
แล้วเราจะมามัวเสียเวลา ไปทานไอ้แบบเขียวๆ เปรี้ยวๆ อยู่ทำไม
นี่โกพูดถึงแค่แบบที่ยังมีเมล็ดนะครับ ยังมิพักต้องพูดถึงแบบที่ไม่มีเมล็ด พูดแล้วน้ำยายไหย.. อิอิ
ยกผลไม้มาให้เห็นเป็นตัวอย่างสองชนิดก็พอนะครับ

เขียนมาถึงตรงนี้มีคนมาถามว่า "แล้วพี่ชอบทานฝรั่งมั้ยคะ?"
โกตอบเค้าไปว่า "พี่ไม่ค่อยชอบทานฝรั่งจ้ะ ชอบทานแต่ญี่ปุ่น"
อิอิ.. คนถามบอกว่า "บ้า.." แล้วเดินหนีไปเลย

พูดถึงของคาวบ้างก็ได้

ชอบทานถั่วฝักยาวกันมั้ยครับ เหล่าที่ชอบกินส้มตำต้องชอบแน่ๆเลย
โดยเฉพาะปู่วอน ต้องมีปลาร้าด้วยถึงจะแหล่ม นะปู่นะ แต่โกไม่สู้ด้วยหรอกนะ ปลาร้า ยอมแพ้ครับผม

โกไม่ค่อยชอบทานถั่วฝักยาวครับ แต่ก็พอจะทานได้ แต่ดิบๆนี่เลิกกันเลยนะครับ เหม็นเขียวจะตาย
ต้องผัดก่อนครับ ผัดหมู ผัดไก่ ผักกุ้งได้หมดล่ะครับ แต่ผัดอย่าให้ถั่วสุกนะครับ
สุกมากไปโกก็ไม่กิน เรื่องมากรึเปล่าเนี่ยะ..

มาถึงถั่วงอกบ้าง
เวลากินก๋วยเตี๋ยว โกจะขอถั่วงอกไม่ลวกครับ ก็ถั่วงอกดิบนั่นแหละ
ถ้าใส่แบบลวกมาให้ โกเขี่ยทิ้งหมดครับ กินก๋วยเตี๋ยวต้องถั่วงอกดิบเท่านั้น
ถั่วงอกผัดทานได้มั้ย ทานได้ครับ แต่ต้องผัดแบบใส่ลงไปไฟท่วม ตะหลิวพลิกสองทีแล้วยกขึ้นเลย
ไม่งั้นไม่อร่อยครับ

ผักคะน้า คนอื่นเค้าทานกันแบบยอดผัก
โกชอบทานก้านอ่ะดิ ปอกเปลือกให้เรียบร้อย ขาวๆ อวบๆ แช่น้ำแข็งเย็นเจี๊ยบกินเล่นเปล่าๆ ยังได้เลย

ข้าวโพดอ่อนนี่ลองทานแบบดิบๆดูบ้างรึยังครับ จิ้มน้ำพริกกะปินี่แหละ ไม่ต้องไปต้มให้เสียเวลาเสียอนาคต
ทั้งหมดทั้งเพที่โกว่ามานี่ เป็นเพราะโกเลือกได้น่ะครับ

เวลาที่เราเลือกได้ เราก็ขอเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง ผิดตรงไหนเหรอครับ

เคยไปเดินเลือกซื้อกับข้าวสำเร็จรูปกลับไปกินที่บ้านในซูเปอร์มาเก็ตมั้ยครับ
เดินไปก็แล้ว เดินมาก็แล้ว ไอ้โน่นก็น่ากิน ไอ้นี่ก็น่ากิน จะซื้อมันหมดทุกอย่างก็ใช่ที่
มันควรจะเลือกซื้อซัก 3-4 อย่างก็เท่านั้นก็น่าจะพอ แต่ก็ไม่รู้จะเลือกอะไร
เป็นอาการที่เรียกว่า “รักพี่เสียดายน้อง” ไงครับ
แล้วเราจะรวมๆเรียกไปว่า "เรื่องมาก" ได้รึเปล่าครับ

แล้วเวลาที่เราเลือกไม่ได้ล่ะครับ ทำยังไง
อย่างเวลาไปบ้านเพื่อน แล้วแม่เพื่อนเค้าทำอาหารมาให้กิน หรือไปตกระกำลำบากอยู่ในถิ่นทุรกันดาร
ทำไงล่ะ .. ก็ต้องกินมันให้หมดทุกอย่างนั่นไงครับ
มันลำบากแค่ใส่ปากแล้วก็เคี้ยวๆกลืนลงไป ก็เท่านั้นเอง

คนเรามันต้องรู้จัก กาล-เทศะ ครับ อยู่ที่ไหน เวลาไหน ควรจะทำตัวอย่างไร
ไม่ใช่เคยเป็นแต่คุณหนู นั่งกินข้าวโต๊ะกลม ข้าทาสบริวารเพียบพร้อม
ตั้งสำรับเสร็จแล้วมีคนมาเชิญไปรับทาน
ถ้าเป็นยังงั้นได้ ถึงอีกเวลาหนึ่ง มันต้องลงไปนั่งขัดสมาธิกับพื้นดิน
ล้อมวงกันเปิบข้าวกับมือได้ด้วย ถึงจะแน่ครับ

*****
เพื่อนของโกคนนึงก็แบบนี้แหละครับ ช่างเลือกนัก กินแต่ปลาทะเลไม่กินปลาน้ำจืด
ถามว่ามันต่างกันยังไง เค้าบอกว่าปลาน้ำจืดมันเหม็นคาว ไม่เหมือนปลาทะเล
ได้ความว่าเค้าเป็นคนชุมพร อ๋อ.. มิน่าล่ะ บ้านอยู่ติดทะเลนี่เอง เลยไม่ง้อปลาน้ำจืด
แต่โกก็ไม่วายสงสัยนะ ถามว่าถ้าแค่ปลาน้ำจืดยังว่าเหม็นคาว แล้วอย่างอื่นไม่เห็นบ่น เห็นกินเอา กินเอา...
..
พูดถึงซุปไก่สกัดนะจ๊ะ คิดไปถึงไหนกันก็ไม่รู้

เฮ้ออออออ..